 |
| Czy tak będzie wyglądał układ peronów na stacji Białystok? (opracowano na podstawie OPZ z 2008 r.) |
Wielu z nas zapewne zastanawia się nad wyglądem stacji i
przystanków osobowych po przeprowadzeniu prac budowlanych w ramach
modernizacji magistrali E-75 (Rail Baltica).
Choć do zakończenia wszystkich prac droga jeszcze daleka, to wkrótce
poznamy wykonawcę dokumentacji projektowej dla odcinka Czyżew -
Białystok. Wówczas poznamy także ostateczne zamierzenia inwestora wobec
projektu wyposażenia wszelkich obiektów i urządzeń obsługi pasażerskiej.
Program funkcjonalno-użytkowy został opracowany jeszcze przez Konsorcjum E75 Warszawa – Sokółka, ul. Targowa 74 c/o DB International GmbH na zlecenie zarządcy infrastruktury PKP PLK S.A. w roku 2008. Wówczas zakładano przebieg trasy przez Sokółkę i Augustów. Ostatecznie zaakceptowany został jednak wariant przez Grajewo, Ełk. Możemy więc wnioskować, że wszelkie wytyczne pozostają niezmienne w przypadku odcinka (Sadowne) Czyżew - Białystok.
Założenia ogólne
W opracowanej dokumentacji technicznej, można znaleźć niezwykle
ciekawe treści na temat wymagań Zamawiającego odnośnie parametrów
obiektów przeznaczonych do bezpiecznej obsługi pasażerskiej.
Aktualne wysokości poszczególnych peronów są niezwykle zróżnicowane i zamykają się w przedziale 23-41 cm. W ramach modernizacji magistrali E-75 mają jednak zostać ujednolicone do wysokości 55 cm licząc od poziomu główki szyny kolejowej.
Znormalizowana zostanie także długość peronów. Przystanki osobowe i niektóre mijanki będą wyposażone w perony o długości 200 metrów.
Założono oczywiście wyjątki od reguły dotyczące stacji kolejowych oraz
ważniejszych węzłów przesiadkowych, o czym będzie jeszcze mowa w
kolejnym akapicie.
Założono również ujednolicenie ich szerokości. W przypadku peronów jednokrawędziowych będą to 4 metry, natomiast wyspowych - 9,55 metra.
W przypadku tych drugich dopuszczalne są mniejsze wymiary, jeśli
brakować będzie wymaganej przestrzeni, która umożliwiłaby wybudowanie
peronu o wskazanym gabarycie.
Konstrukcja peronów
będzie typowa dla innych tego typu obiektów przy zmodernizowanych (E-30, E-20) bądź
nadal przebudowywanych magistralach (E-65). Antypoślizgowe płyty peronowe typu "P" (o wymiarach 200 x 100 x 10 cm) w kolorze wiśniowym osadzone na ściankach peronowych typu "L", a także nawierzchnia wypełniona betonową kostką brukową będą standardowymi materiałami wykorzystywanymi przy budowie obiektów tego rodzaju.
Odstępstwa od opisywanej wcześniej reguły przyjęto na stacjach: Szepietowo, Łapy, na których długość peronów wynosić ma 300 metrów. Nowe perony będą zatem dłuższe w Szepietowie o 7 metrów, natomiast w Łapach krótsze o 25 metrów od dotychczasowych
Parametry techniczne nowych peronów stacji Białystok
Obecnie stacja Białystok wyposażona jest w cztery perony dalekobieżne o następujących parametrach:
- peron nr 1 (jednokrawędziowy) o długości 372 m i wysokości wynoszącej 30 cm
- peron nr 2 (wyspowy) o długości 340 m i wysokości wynoszącej 35 cm
- peron nr 3 (wyspowy) o długości 399 m i nierównomiernej wysokości (najwyższa krawędź: 41 cm)
- peron nr 4 (wyspowy) o długości 302 m i nierównomiernej wysokości (najwyższa krawędź: 38 cm)
Warto jednak podkreślić, że całkowita długość obiektu nie jest równoznaczna z jego długością użytkową. Tak jest właśnie w przypadku najdłuższego peronu białostockiego dworca głównego. Wykorzystanie całkowitej długości peronu przez składy pociągowe wjeżdżające do Białegostoku od strony południowo-zachodniej (Ełku, Warszawy i Czeremchy) nie jest możliwe z uwagi na fakt ustawienia wskaźników zatrzymania W4 przed przejściem w poziomie szyn. To powoduje, że między jednym a drugim przejściem dla podróżnych mieści się maksymalnie 10 wagonów (typu 111A/112A) zaprzęgniętych do lokomotywy.
Wedle opublikowanej pięć lat temu dokumentacji projektowej, w układzie torowym i peronowym zajdą poważne przeobrażenia. Całkowicie zlikwidowany zostanie aktualny peron nr 2, będący dość kuriozalnym przypadkiem w skali dworców polskich miast wojewódzkich. Tak wąskie perony wyspowe występują jedynie na niewielkich stacjach i przystankach osobowych. Podobne rozwiązanie zastosowano również na niektórych dworcach w Czechach. Niemniej jednak, funkcjonowanie takich obiektów stanowi zagrożenie zdrowia i życia podróżnych. Zwłaszcza w sytuacji wjazdu bądź wyjazdu pociągu z toru usytuowanego przy tak "szerokim" peronie.
Zakłada się demontaż dotychczasowych peronów i budowę nowych o znormalizowanych parametrach. Powstaną zatem trzy perony dalekobieżne o następujących właściwościach:
- perony (krawędziowy i wyspowy) przy torach gł. zasadniczych (nr 2, 1 i 3): długość 400 m
- peron (wyspowy) między torami gł. dodatkowymi (nr 5 i 7): długość 245 m
Pewną ciekawostką jest fakt ponownego włączenia do eksploatacji toru nr 203 dla potrzeb ruchu lokalnego w kierunku Ełku. Przewiduje się dla tego toru budowę krawędzi peronowej o długości 200 metrów. Nie zostało jednak dookreślone, czy będzie to część peronu pierwszego, czy też odrębny peron 1a.
Déjà vu?
Warto podkreślić, że zaproponowany kilka lat temu układ białostockich peronów w ramach przebudowy magistrali E-75 jest zbliżony do tego, który aktualnie występuje na stacji Lublin! Trudno jednak powiedzieć, czy w związku z nowym wariantem przebiegu Rail Baltica to się nie zmieni... Aby poznać najnowsze wytyczne, musimy uzbroić się w cierpliwość...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz